کد مطلب:182682 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:192
آبادگری و سازندگی
بهره وری از معاش سالم و در حد نیاز از محورهای پایه ای تلاش دین و پیشوایان دینی می باشد. دین برای تأمین معاش جامعه ترغیب فراوان به كار و تلاش و تولید و بهره وری صحیح از منابع خدادادی
[ صفحه 85]
دارد. و از هر گونه استثمار و بهره كشی از دست رنج دیگری پرهیز می دهد.
دین در بارور نمودن و شكوفایی اقتصادی به آبادگری و استفاده بهینه از داده های طبیعی و توزیع صحیح نعمت های عمومی و نیز نیروهای انسانی، توجه می دهد. از گسیل و انباشته شدن سرمایه های كلان در نزد اقلیت، كه پی آمد آن محرومیت اكثریت است، پرهیز می دهد. این هدف كلان با طرح سیستم اقتصادی بارور و تعدیل سرمایه ها و اجرای آن توسط افراد كارآمد و معتمد و استقرار عدالت اجتماعی تأمین می گردد.
قرآن در ترغیب به آبادگری و سازندگی می فرماید: هو الذی جعل لكم الارض ذلولا فامشوا فی مناكبها و كلوا من رزقه. [1] «خدای سبحان آن گونه خدایی است كه زمین را رام شما قرار داد، پس بر دوش های آن راه روید و از روزی های الهی بهره ور شوید.» روزی حلال آسان به كف نمی آید، تلاش پرثمر و مداوم می طلبد. روزی حلال و باروری اقتصادی با اجرای سیستم اقتصادی در تولید و توزیع فراهم می شود. كه مسؤولیت این فرایند به مدیریت جامعه متوجه است. و امامان معصوم كه از فرصت مدیریت بهره مند بودند، مانند امیرالمؤمنین علیه السلام نمونه ای از آن را اجرا نمودند كه الگوی حكومت داری دینی و شكوفایی اقتصادی می باشند كه در مورد دیگر شرح آن آمده است. [2] .
لیكن جنبه دیگر آبادگری و سازندگی به زندگی شخصی افراد ارتباط دارد. انسان در زندگی خویش با صرف نظر از سیستم مدیریتی
[ صفحه 86]
جامعه، خود می تواند تلاش پرثمر در جهت آبادگری و بهره وری صحیح از منابع و تلاش فراوان در تولید و سازندگی داشته باشد. گرچه راه گشای مشكلات اقتصادی در سطح جامعه، محور نخست یعنی اجرای سیستم اقتصادی است؛ لیكن اگر برای كسی آن فرصت فراهم نشد، باید در محور دوم تلاش خود را معطوف دارد كه در زندگی تلاش پر ثمر و سازنده داشته باشد.
امامان معصوم (علیهم السلام) كه بیشتر آنها از محور نخست محروم شدند، تلاش خود را در محور دوم متمركز نمودند. در زندگی شخصی تلاش مستمر بر سازندگی و بهره وری صحیح از نعمت های الهی نمودند. تا با تولید و سازندگی افزون بر تأمین معاش خویش آسیب های اجتماعی و اقتصادی را نیز در حد توان ترمیم نمایند. این ارزش در اندیشه و رفتار همه امامان بسیار شفاف و درشت می درخشد؛ تنها به نمونه هایی از اندیشه و رفتار سید الساجدین علیه السلام نگر می افكنیم.
[ صفحه 85]
دارد. و از هر گونه استثمار و بهره كشی از دست رنج دیگری پرهیز می دهد.
دین در بارور نمودن و شكوفایی اقتصادی به آبادگری و استفاده بهینه از داده های طبیعی و توزیع صحیح نعمت های عمومی و نیز نیروهای انسانی، توجه می دهد. از گسیل و انباشته شدن سرمایه های كلان در نزد اقلیت، كه پی آمد آن محرومیت اكثریت است، پرهیز می دهد. این هدف كلان با طرح سیستم اقتصادی بارور و تعدیل سرمایه ها و اجرای آن توسط افراد كارآمد و معتمد و استقرار عدالت اجتماعی تأمین می گردد.
قرآن در ترغیب به آبادگری و سازندگی می فرماید: هو الذی جعل لكم الارض ذلولا فامشوا فی مناكبها و كلوا من رزقه. [1] «خدای سبحان آن گونه خدایی است كه زمین را رام شما قرار داد، پس بر دوش های آن راه روید و از روزی های الهی بهره ور شوید.» روزی حلال آسان به كف نمی آید، تلاش پرثمر و مداوم می طلبد. روزی حلال و باروری اقتصادی با اجرای سیستم اقتصادی در تولید و توزیع فراهم می شود. كه مسؤولیت این فرایند به مدیریت جامعه متوجه است. و امامان معصوم كه از فرصت مدیریت بهره مند بودند، مانند امیرالمؤمنین علیه السلام نمونه ای از آن را اجرا نمودند كه الگوی حكومت داری دینی و شكوفایی اقتصادی می باشند كه در مورد دیگر شرح آن آمده است. [2] .
لیكن جنبه دیگر آبادگری و سازندگی به زندگی شخصی افراد ارتباط دارد. انسان در زندگی خویش با صرف نظر از سیستم مدیریتی
[ صفحه 86]
جامعه، خود می تواند تلاش پرثمر در جهت آبادگری و بهره وری صحیح از منابع و تلاش فراوان در تولید و سازندگی داشته باشد. گرچه راه گشای مشكلات اقتصادی در سطح جامعه، محور نخست یعنی اجرای سیستم اقتصادی است؛ لیكن اگر برای كسی آن فرصت فراهم نشد، باید در محور دوم تلاش خود را معطوف دارد كه در زندگی تلاش پر ثمر و سازنده داشته باشد.
امامان معصوم (علیهم السلام) كه بیشتر آنها از محور نخست محروم شدند، تلاش خود را در محور دوم متمركز نمودند. در زندگی شخصی تلاش مستمر بر سازندگی و بهره وری صحیح از نعمت های الهی نمودند. تا با تولید و سازندگی افزون بر تأمین معاش خویش آسیب های اجتماعی و اقتصادی را نیز در حد توان ترمیم نمایند. این ارزش در اندیشه و رفتار همه امامان بسیار شفاف و درشت می درخشد؛ تنها به نمونه هایی از اندیشه و رفتار سید الساجدین علیه السلام نگر می افكنیم.
[1] ملك، 15.
[2] امام علي (ع) و جمهوريت، ص 67.